به نقل از «صدای ایران»

نظر ابتکار درباره حضور دختران با لباس پسرانه در ورزشگاه

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۴۵۴۰۵۱

یک سالی می‌شود که به ساختمان معاونت زنان و امور خانواده ریاست جمهوری آمده و سکان پر حاشیه و چالش برانگیز حوزه زنان را به دست گرفته است. معصومه ابتکار، معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده که اغلب او را به‌عنوان یک چهره و فعال محیط زیستی می‌شناسند، معتقد است که حاشیه حوزه زنان در برابر حوزه محیط زیست هیچ است و «این معاونت» در مقایسه با «آن معاونت» با چالش کمتری روبه‌رو ست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش صدای ایران از روزنامه ایران، بخش‌هایی از سخنان معصومه ابتکار:

* قطعاً ما با پدیده دختران فراری در جامعه مواجهیم، بنا هم نداریم آن را انکار کنیم، ولی مهم این است که چه راهکارهایی برای مواجهه با این موضوع از طرف معاونت زنان و دولت دنبال شود.

* برنامه های ارتقای مهارت‌های ارتباطی در افراد دنبال می شود. در این زمینه طرحی را تحت عنوان «گفت‌و‌گوی ملی خانواده» دنبال می‌کنیم، این طرح نشان می‌دهد که مهارت‌های ارتباطی در خانواده بسرعت روبه کاهش است و خانواده‌های ما دچار یک نوع آسیب و اختلالات در نوع روابط و ارتباطات هستند و این مسأله بشدت به نسل جوان و فرزندان ما صدمه می‌زند.

* فرزندان در شرایطی قرار گرفته‌اند که احساس می‌کنند صدای آنها شنیده نمی‌شود و امکان گفت‌و‌گو در داخل خانواده برای آنها وجود ندارد پس ما باید برای ارتقای سطح این مهارت‌ها کار کنیم، چرا که این امر می‌تواند به نسل جوان کمک کند. در کنار این مسائل یکی از تلاش‌هایی که معاونت زنان داشته، حمایت از اورژانس اجتماعی 123 به‌عنوان یکی از روش‌های مؤثر و موفق مداخله در آسیب‌های اجتماعی از جمله در مسأله دختران فراری بوده است.

* جمعیت زنان تحصیلکرده ما رو به افزایش است. الان براساس آخرین آمار، 27 درصد زنان ایرانی، تحصیلات دانشگاهی دارند، حتی در بسیاری از رشته‌ها به غیر از رشته‌های فنی و مهندسی، جمعیت دختران بیش از پسران شده است و این را می‌توان به‌عنوان یک دستاورد بزرگ دانست که حاصل تلاش دختران و در کنار آن زمینه‌هایی است که در کشور فراهم شده است.

* از ابتدای دولت دوازدهم، آقای دکتر روحانی، بخشنامه‌ای را صادرکرد که براساس آن طی یک برنامه چهار ساله، 30 درصد از مناصب دولتی باید برای زنان اختصاص یابد، ما هم برای این منظور با دستگاه‌های اجرایی، وزیران و استانداران شروع به برنامه‌ریزی کردیم و از آنها خواستیم برای انتصاب زنان شایسته و توانمند، برنامه‌ریزی منسجم انجام شود. البته فقط فاکتور زن بودن برای ما کفایت نمی‌کند. در حال حاضر هم مشغول دریافت گزارشات هستیم که امیدواریم کارنامه انتصابات مدیریتی زنان را در اختیار دولت قرار دهیم تا هر یک از اعضای دولت، از این رتبه‌بندی مطلع شوند.

* بد نیست به لایحه‌ای که در حال حاضر آخرین مراحل خود را در قوه قضایی می‌گذراند هم اشاره کنیم. این لایحه درباره تأمین امنیت زنان در برابر خشونت است. به‌طور قطع ما نیاز به قوانین قوی‌تری در حوزه زنان داریم، دلیل آن هم آسیب‌هایی است که در جامعه وجود دارد. چرا که معتقدیم این قوانین می‌تواند به‌حفظ کانون خانواده کمک کند. از طرفی ما یکسال پیش، یک شورای فقهی و حقوقی تشکیل دادیم که بموقع تشکیل جلسه می‌دهد. در این شورا موضوعات مختلف فقهی و حقوقی و کمبود‌ها و نیازهای حقوقی زنان احصا و بررسی شده است.

* در دو شاخص یک مقدار عقب‌ماندگی داریم، یکی در حوزه اشتغال است که نرخ رسمی اشتغال و جامعه فعال اقتصادی زنان نسبتاً پایین است که خوشبختانه در دولت یازدهم روبه رشد بوده است و حتی آمار نشان می‌دهد که 67 درصد در سال 95 و 60 درصد در سال 96 یکسری مشاغل جدید که ایجاد شده متعلق به زنان بوده است.

* درباره مشارکت سیاسی زنان چند عدد در شاخص بین‌المللی مطرح است یکی تعداد نمایندگان مجلس است که خب ما در این دوره 17 نماینده زن در مجلس داریم که حدود 7 درصد نمایندگان را شامل می‌شود در حالی که در خیلی از کشورها شاخص 30 درصدی برای تعداد نمایندگان زن یک شاخص پایه است، همین طور تعداد وزیران زن در دولت که این هم یک شاخص مشارکت سیاسی است که تلاش دولت برای انتصاب 30 درصدی پست‌های مدیریتی به زنان در این راستاست تا ما شاهد حضور بیشتر زنان در پست‌های مدیریتی و سیاسی باشیم.

* فکر می‌کنم حضور زنان در ورزشگاه موضوعی است که به یک مطالبه اجتماعی تبدیل شده است که می‌شود ساده و با یک سری تدابیر آن را حل کرد. به‌طور قطع ما هم نگران رعایت شئونات درجامعه هستیم و دلمان می‌خواهد هر برنامه‌ای که اجرا می‌شود در چارچوب شئونات اسلامی باشد. طبعاً اگر در یک فضای عمومی اتفاقی رخ دهد می‌تواند موجب نگرانی همه شود فرقی هم نمی‌کند این اتفاق در یک پارک باشد یا سینما و غیره، ولی نباید این را به یک محیط ورزشی که سالم‌ترین محیط‌های اجتماعی است بسط دهیم به‌نظرم ما باید برای خانواده‌ها و دخترانی که علاقه‌مند هستند و تلاش می‌کنند حتی با لباس مبدل وارد استادیوم شوند فضا را به گونه‌ای فراهم کنیم که در چارچوب شئونات و رعایت یک سری الزامات که خوشبختانه شیوه نامه دولت به این موضوع اشاره کرده است در ورزشگاه حضور داشته باشند. خوشبختانه در مسابقات جام جهانی فوتبال براساس یک سری تدابیر اتخاذ شده تعدادی از خانواده‌ها در ورزشگاه حضور پیدا کردند که واکنش‌های خوبی داشت و سبب امید شد.پس ما نباید تا جایی که می‌شود راه‌ها را ببندیم ما هیچ مخالفتی با اجرای قوانین شرعی مقدس نداریم قطعاً می‌خواهیم همه در چارچوب قوانین شرعی اقدام شود ولی فکر می‌کنیم جایی که مطالبه عمومی هست نباید برای نسل جوان محدودیت ایجاد کرد.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۴۵۴۰۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شاد، اما خسته!

  این بخش کوتاهی از یکی از برنامه‌های شبکه‌ای فارسی‌زبان است که به‌تازگی تعطیل شده است اما فارغ از همه پیش‌زمینه‌ها و قصاوت‌های‌مان نسبت به اهداف این شبکه و زیر‌سؤال بردن نهاد خانواده، واقعا تحقیقات علمی چنین نظری دارند؟ زنان بدون فرزند، زندگی شادتری نسبت به مادران دارند؟ این سؤالی است که مرور برخی از پژوهش‌های علمی و گفت‌و‌گو با کارشناسان این حوزه، می‌تواند به آن پاسخ بدهد! «این نتایج علمی، از کدام داده‌های به‌دست آمده حرف می‌زنند؟ کدام مادران؟ در کدام مناطق؟ با کدام ساختار شخصیتی؟» این را فیروزه روستا، متخصص و مشاور سلامت مادران می‌گوید که تحقیقاتی این‌چنینی را رد می‌کند و معتقد است که بدون شک، تعریف شادی در آدم‌های مختلف، متفاوت است: «برخی افراد، ساختار شخصیتی‌شان به‌گونه‌ای است که انرژی بالایی دارند و به‌طور کلی شخصیتی برای مادری کردن دارند؛ این افراد اگر مادر نباشند و مادری نکنند، غمگین خواهند بود. اما از طرف دیگر، برخی افراد استقلال بیشتری دارند، انرژی‌شان را از تنهایی و سکوت می‌گیرند و ممکن است با مادری کردن، آنچنان که باید، ارتباط برقرار نکنند.» در واقع خانم روستا می‌گوید که نمی‌توان خوشحالی از مادر بودن یا نبودن را به همه آدم‌ها و همه زنان ارتباط داد؛ بلکه این موضوع ارتباط مستقیمی به ویژگی‌های شخصیتی آن زن دارد. پس تحقیقاتی که همه زن‌ها یا قریب به‌اتفاق آنها را در یک دسته جای می‌دهد و راضی یا ناراضی از مادری خود می‌داند، تحقیقات جامع و کاملی نیستند و نمی‌توان به آنها استناد کرد. 
     
چیزی شبیه گرسنگی
آن‌چیزی که نمی‌توان آن را پنهان و کتمان کرد، غریزه مادری است که نه‌فقط در وجود انسان‌ها، بلکه در وجود حیوان‌ها هم به شکلی ویژه وجود دارد. موضوعی که فیروزه روستا آن را به گرسنگی و نیاز به غذا خوردن تشبیه می‌کند: « خب بر کسی پوشیده نیست که اگر انسان از نیازهایش عبور کند و به آنها پاسخ بدهد، حالش بهتر و انسان شادتری خواهد بود.» به نظر می‌رسد که اگر از منظر علمی و پژوهشی هم بخواهیم تبعات خوشحالی یا ناراحتی مادر بودن را بررسی کنیم، پاسخ دادن به نیاز و غریزه مادری، باعث می‌شود که آن زن، فردی شادتر از کسی باشد که این غریزه را نادیده گرفته استکلیشه‌ای است اما واقعیت دارد؛ این‌که دختران از همان دوران کودکی و در بازی‌های‌شان هم همیشه نقش مادر را دارند؛ آنها برای بچه‌های کوچک‌تر از خودشان یا عروسک‌های‌شان نقش مادر را ایفا می‌کنند. اتفاقی که البته صرفا مختص به کشور ما نیست که آن را محصول سنت و فرهنگ ایران بدانیم بلکه عروسک‌بازی و مادری کردن، یک بازی بین‌المللی برای دخترانی در هرکجای این جهان است. موضوعی که نشان‌دهنده ریشه ذاتی دختران به مادر بودن و فرزند داشتن است.این ماجرا تا آنجا پیش رفته است که حتی بهزیستی هم یکی از بندهای قوانینش را به دختران مجردی اختصاص داده است که تمایل به فرزندخواندگی دارند؛ دخترانی که نیاز به مادری کردن در وجودشان ریشه دارد و حالا به‌هر دلیلی، شرایط ازدواج و فرزنددار شدن برای‌شان مهیا نشده‌است! حالا چه می‌شود کرد؟ بهزیستی دومین اولویت درخواست‌های فرزندخواندگی‌اش بعد از زن و شوهری که هیچ‌وقت صاحب بچه نشده‌اند را به این دختران مجرد و سپس به زن و شوهری که بچه‌ای دارند و تمایل دارند فرزند بعدی‌شان، فرزند خونی خودشان نباشد اختصاص داده است. در واقع این نیاز آن‌قدر جدی است که در اولویت دوم قرار گرفته است و اتفاقا خبرها و آمارهای به‌دست آمده نشان می‌دهد که استقبال و تقاضای دختران جوان از این قانون، بیشتر از آن چیزی که پیش از این تصور می‌شد؛ انگار که حال‌شان با داشتن بچه، بهتر است! 

این ظاهر نه‌چندان شاد!
اما چرا آنچه ما در جامعه از یک مادر می‌بینیم، چندان شاد و خوشحال به نظر نمی‌رسد؟: «واقعیت این است که انتظاری که جامعه امروز از زنان و مادران دارد، با ۴۰سال پیش فرق‌هایی جدی و اساسی دارد. زنان در چنین جامعه‌ای باید زیبا و خوش‌اندام باشند، از منظر علمی و اجتماعی، حرفی برای گفتن داشته باشند، مادری ایده‌آل باشند، از همسرشان حمایت کنند، حواس‌شان به پدر و مادرشان باشند، اوضاع خانه را همیشه در بهترین حالت خود نگه دارد و...خب همه اینها باعث می‌شود که زن، انرژی زیادی صرف کند، خسته شود و نتواند از مادری کردن که حالا به همه مسئولیت‌های قبلی‌اش اضافه شده، آن‌طور که باید لذت ببرد و شاد و خوشحال به نظر برسد.» خانم روستا به «جام‌جم» می‌گوید که زنان به‌واسطه مادری کردن و مادر بودن، نیاز به حمایت‌های بیشتری از آنچه امروز در حال اجراست، دارند تا بتوانند دوباره خوشحالی واقعی و وجودی خودشان را ابراز کنند: «آن‌وقت است که می‌توانیم بگوییم مادران، به سبب پاسخ به غریزه‌شان و از طرف دیگر به‌دلیل حمایت‌هایی که از آنها می‌شود، افراد شادتری نسبت به کسانی هستند که فرزندی ندارند.» اما این حمایت چقدر عملی می‌شود؟ به نظر می‌رسد که در روزگاری که همه دولت‌ها به سمت افزایش جمعیت می‌روند، لازم است که فکری به حال ارتباط عاطفی و پیوند عمیق و امنیتی که فرزند از مادرش می‌گیرد، بکنند. آن‌وقت است که اگر مادری بداند بعد از بچه‌دار شدن و استراحت لازم، سرکارش برمی‌گردد و صندلی‌اش برای او حفظ خواهد شد، خوشحال خواهد بود. در غیر این صورت، از مادری که همه مسئولیت‌ها بر دوش اوست، شغلش را از دست داده، بی‌خوابی می‌کشد، خسته است و... چه انتظاری برای شاد بودن داریم؟: «در این میان فراموش نکنید که بخش قابل‌توجهی از این حمایت‌های لازم، از سمت پدران و همسران است که تامین می‌شود و زمینه را برای حال خوب مادر فراهم می‌کند.»

نرگس‌خانعلی زاده - گروه جامعه